" Η αισθητική της παρακμής " . Είναι ο τίτλος που θα έδινα στις περισσότερες φωτογραφίες σου. Αυτό που διακρίνει τη δουλειά σου και το όλο ύφος αυτής της σελίδας είναι η ευαίσθητη στάση απέναντι στα θέματά σου. Προσεγγίζεις και παρατηρείς με διάθεση αντικειμενική, αλλά ταυτόχρονα προδίδεται η αγάπη προς το ευάλλωτο. Χαλάσματα που φέρουν ακόμη ίχνη ατομικής ζωής και ελπίδας μέσα από την ίδια την αισθητική τους. Η αντικειμενική καταγραφή καταφέρνει να εκφράσει τόσο τη μελαγχολική αποδοχή αυτού που δεν αντιστρέφεται πια, αλλά και την κριτική που επιβάλλεται σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ο οποίος δεν παραδίδεται στην ολοκλήρωση της καταστροφής. Υπάρχει ομορφιά και ποίηση στη πτώση. Υπάρχει η δύναμη του νου και της ψυχής η οποία παραμένει ζωντανή για να μετασχηματίζεται ως ενδόμυχη κατάφαση της αξίας της ζωής και πεποίθηση για την αναγκαιότητα της συνέχισής της μέσα από τα όποια χαλάσματα, προσωπικά ή κοινωνικά. Συγχαρητήρια λοιπόν που καταφέρνεις με τις δημιουργίες σου να ισορροπείς στο μεταίχμιο, ανάμεσα στη ποίηση και την πραγματικότητα, την αποδοχή και την αντίσταση, τη λύπη και τη χαρά.
Ένα "ευχαριστώ πολύ" είναι λίγο ίσως, για να το πω, μα τούτη την ώρα δεν βρίσκω άλλες λέξεις, πέρα από την σιωπή και το χαμηλό βλέμμα. Όλα αυτά μου δεινουν δύναμη στο να συνεχίσω να ισορροπώ χωρίς παραχωρήσεις, εσύ να είσαι πάντα καλά και να συνέχισης να δημιουργείς ακόρεστα.
Συγχαρητήρια για την τόλμη σου να επιλέγεις "μη φωτογραφίσιμα" θέματα και να τους δίνεις φινέτσα και ζωντάνια. Ύφος και υπόσταση. Μ' αρέσουν πολύ τα θέματά σου. Έξω από κάθε κλισέ, ανατρεπτικά και προκλητικά, να σε παρασύρουν σ' ένα παιχνίδι με το χρόνο και τη φαντασία. Τις καλησπέρες μου!
Μαρία, και εσύ και η Χριστίνα με κάνετε να νοιώθω κάπως με αυτά, πήρα την απόφαση να αδειασω τα "συρτάρια" μου και όχι μόνον. Παίρνω δυνάμεις μόνο και μόνο από το λεπτό που κάποιος μου χαρίζει στο να σταθεί στην δική μου ματιά, πόσο μάλλον να γράψει για μένα. Και σε σένα εύχομαι το ταξίδι της δημιουργίας να είναι αέναο και σύντομα με ένα πρώτο βιβλίο.
" Η αισθητική της παρακμής " . Είναι ο τίτλος που θα έδινα στις περισσότερες φωτογραφίες σου. Αυτό που διακρίνει τη δουλειά σου και το όλο ύφος αυτής της σελίδας είναι η ευαίσθητη στάση απέναντι στα θέματά σου. Προσεγγίζεις και παρατηρείς με διάθεση αντικειμενική, αλλά ταυτόχρονα προδίδεται η αγάπη προς το ευάλλωτο. Χαλάσματα που φέρουν ακόμη ίχνη ατομικής ζωής και ελπίδας μέσα από την ίδια την αισθητική τους. Η αντικειμενική καταγραφή καταφέρνει να εκφράσει τόσο τη μελαγχολική αποδοχή αυτού που δεν αντιστρέφεται πια, αλλά και την κριτική που επιβάλλεται σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ο οποίος δεν παραδίδεται στην ολοκλήρωση της καταστροφής. Υπάρχει ομορφιά και ποίηση στη πτώση. Υπάρχει η δύναμη του νου και της ψυχής η οποία παραμένει ζωντανή για να μετασχηματίζεται ως ενδόμυχη κατάφαση της αξίας της ζωής και πεποίθηση για την αναγκαιότητα της συνέχισής της μέσα από τα όποια χαλάσματα, προσωπικά ή κοινωνικά. Συγχαρητήρια λοιπόν που καταφέρνεις με τις δημιουργίες σου να ισορροπείς στο μεταίχμιο, ανάμεσα στη ποίηση και την πραγματικότητα, την αποδοχή και την αντίσταση, τη λύπη και τη χαρά.
ReplyDeleteΈνα "ευχαριστώ πολύ" είναι λίγο ίσως, για να το πω, μα τούτη την ώρα δεν βρίσκω άλλες λέξεις, πέρα από την σιωπή και το χαμηλό βλέμμα. Όλα αυτά μου δεινουν δύναμη στο να συνεχίσω να ισορροπώ χωρίς παραχωρήσεις, εσύ να είσαι πάντα καλά και να συνέχισης να δημιουργείς ακόρεστα.
DeleteΣυγχαρητήρια για την τόλμη σου να επιλέγεις "μη φωτογραφίσιμα" θέματα και να τους δίνεις φινέτσα και ζωντάνια. Ύφος και υπόσταση. Μ' αρέσουν πολύ τα θέματά σου. Έξω από κάθε κλισέ, ανατρεπτικά και προκλητικά, να σε παρασύρουν σ' ένα παιχνίδι με το χρόνο και τη φαντασία.
ReplyDeleteΤις καλησπέρες μου!
Μαρία, και εσύ και η Χριστίνα με κάνετε να νοιώθω κάπως με αυτά, πήρα την απόφαση να αδειασω τα "συρτάρια" μου και όχι μόνον. Παίρνω δυνάμεις μόνο και μόνο από το λεπτό που κάποιος μου χαρίζει στο να σταθεί στην δική μου ματιά, πόσο μάλλον να γράψει για μένα. Και σε σένα εύχομαι το ταξίδι της δημιουργίας να είναι αέναο και σύντομα με ένα πρώτο βιβλίο.
ReplyDelete