Μη με ξυπνήσεις στις έξι (του Μάη) ... (Από Μαρία Κανελλάκη)

  Κι εκεί που διαλογιζόμασταν στην κορυφογραμμή των προβλημάτων μας,  για το ποια απόχρωση θα διαλέξουμε την ημέρα των εκλογών, έσκασε σα βόμβα η είδηση: «…Συνέλαβαν νεαρή αλλοδαπή που εκδιδόταν, ενώ έφερε τον ιό HIV. Ακολούθησαν άλλες είκοσι συλλήψεις στο κέντρο της Αθήνας, εκδιδομένων γυναικών που είναι οροθετικές…». Ανοίξανε με θόρυβο οι πόρτες, ξεμανταλώθηκαν τα παντζούρια και ξεχυθήκανε οι κάτοικοι του «χωριού» στις πλατείες και στα καφενεία. Αναστατώθηκε ο κοιμισμένος καθωσπρεπισμός των νοικοκυραίων και βγήκαν στον αέρα οι υποψίες, οι φόβοι, οι ενοχές και η υποκρισία. Γίνανε δύσοσμες αναθυμιάσεις και τρυπώσανε ύπουλα στις μύχιες σκέψεις των «ανυποψίαστων» κατοίκων.

Κι άντε να βρεις την άκρη του κουβαριού. «Ποιος;», «πότε;», «γιατί;», «κόλλησε άραγε;» κι όλα τα συναφή. Και πήραν φωτιά οι τηλεφωνικές γραμμές και τι να ομολογήσεις και πώς να το ξεστομίσεις; Κι έγινε ξαφνικά ο θυμός το κυρίαρχο συναίσθημα και βρήκε διέξοδο με πικρόχολα σχόλια και χαρακτηρισμούς στα πρόσωπα των εκδιδομένων. Σ’ έναν κόσμο «αγγελικά πλασμένο», η ύπαρξη τέτοιων υποκειμένων δεν έχει χώρο. Κι ας συντηρείται αιώνες τώρα, απ’ τη διαθέσιμη πελατεία. Που το πρωί φοράει το ατσαλάκωτο κουστούμι της και πίνει νερό στο όνομα του στεφανιού της και το βράδυ εκτονώνει τις ανάγκες και τα βίτσια της, στο δωμάτιο ενός πορνείου.

Ερωτήματα όπως «Γιατί δεν ελέγχονται αυτοί οι χώροι με συνεχείς υγειονομικούς ελέγχους;», «Ποια είναι η αλυσίδα μεταφοράς και διάθεσης αυτού του ανθρώπινου εμπορεύματος στις πιάτσες όλης της χώρας;», «Τι γίνεται με τις υπόλοιπες στρατιές γυναικών που εμπορεύονται τη σάρκα τους σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας;», «Ποια είναι τα κυκλώματα που εκπορνεύουν και θησαυρίζουν απ’ τις ορδές δυστυχισμένων υπάρξεων που αναζητάνε τρόπους επιβίωσης;», φυσικά και δεν θα απαντηθούν ποτέ. Να πάρουμε λίγο τη βρώμα απ’ την επιφάνεια της σοβαροφάνειάς μας κι ας κρύψουμε τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλάκι της εξώπορτάς μας, να μη φαίνονται.

Την ίδια μέρα που έσκασε η είδηση με τη νεαρή Ρωσίδα, διάβασα σε διπλανή στήλη εφημερίδας, για τη σύλληψη 60χρονου στον Κάλαμο, ο οποίος κατηγορείται για τα αδικήματα της παιδικής πορνογραφίας και απόπειρας αποπλάνησης ανηλίκων.  Ο εν λόγω «άνθρωπος» διατηρούσε προσωπική σελίδα με παραπλανητικά στοιχεία σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, μέσω του οποίου προέβαινε σε γνωριμίες με ανήλικα παιδιά. Με τον τρόπο αυτό κατάφερνε να κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, στη συνέχεια τα προσκαλούσε στο σπίτι του, τα έβαζε να προβαίνουν σε ασελγείς πράξεις μεταξύ τους και τα φωτογράφιζε. Μόνο αυτό! Ούτε όνομα, ούτε φωτογραφία ανφάς, προφίλ και πανοραμική, σαν αυτή που κυκλοφόρησε σε όλα τα μέσα επικοινωνίας, με τη νεαρή Ρωσίδα. Μια συνηθισμένη πλέον είδηση, που πέρασε στα ψιλά της ενημέρωσης και θάφτηκε στο χωνευτήρι της αποχαύνωσής μας.

Κι αν η συνείδησή μας εφησυχάζει κάθε φορά που μας σερβίρουν το γνωστό μενού: «Επιχείρηση σκούπα,  λίγο πριν από κάποιες εκλογές – Αμυγδαλέζα – Συρματοπλέγματα - Απελάσεις – Ψηφίστε μας όμως τώρα!...», τότε ας ταμπουρωθούμε στο μικρό μας «χωριό» κι ας δαγκώνουμε τα ξεροκόμματα που μας πετάνε οι αφεντάδες μας. Κανένας ιός δεν είναι πιο επιθετικός και  επικίνδυνος, απ’ αυτόν της υποκρισίας, της άγνοιας και της αδιαφορίας. Κι ας αφήσουμε τα αυτιά μας σφραγισμένα, στις φωνές των παιδιών που κακοποιούνται και στους ξυλοδαρμούς των γυναικών της διπλανής μας πόρτας. Ας συνεχίσουμε να σηκώνουμε ψηλά τους ώμους παριστάνοντας τους ανήξερους και όχι το ανάστημα και την ειλικρίνειά μας. Ποια Αμυγδαλέζα να χωρέσει τα λαθραία μας ένστικτα και τους ενοχικούς μας φόβους; Ποιο συρματόπλεγμα να μας προφυλάξει απ’ τους ίδιους τους εαυτούς μας;

«Κυρίες και Κύριοι, προσοχή! Η πόλη κοιμάται! Την ψήφο σας και αποσυρθείτε ησύχως στις κλίνες σας…»

(Μαρία Κανελλάκη)