Tuesday, January 31, 2017

Παραγγελία (Ξανθή Χονδρού - Χιλλ)


Όταν έρθεις
φέρε μου
αλμυρά αμύγδαλα
πράσινες γόμες
ένα πήλινο τσουκάλι
και από τον φούρναρη
φέρε μου τα ψίχουλα
της αισιοδοξίας του


Ξανθή Χονδρού - Χιλλ, "Λεωφόρος Ευρώπης"


Από τη συλλογή «Λεωφόρος Ευρώπης», Ποιήματα, 2015, ψηφιακή έκδοση (προδημοσίευση)


Ετων 117....


Saturday, January 28, 2017

Το Αλευρομουτζουρώμα στο Γαλαξιδι από την “ Πέρα Πάντα “ και άλλα… (Ι)


Το διαβόητο αλευρομουτζούρωμα της Καθαρής Δευτέρας, μοναδικό σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, αναβιώνουν κάθε χρόνο οι κάτοικοι του Γαλαξιδιού μαζί με τους χιλιάδες επισκέπτες.

Κάποιες εικόνες , από την ¨ Πέρα Πάντα ¨ στο Πρώτο μέρος του αφιερώματος…












Χτύπα κουδούνι....


Friday, January 27, 2017

Δέντρο της τύχης (Πάνος Κυπαρίσσης)



Δε διαλέγει τόπο
Σηκώνει στην τύχη κορμό
κλώνους, φύλλα, δύσκολο καρπό

Της σιωπής και της σκόνης
των άνυδρων εποχών
των ανέμων που δοκιμάζουν την αντοχή του

Δειλό και γενναίο
με σημάδια από μάχες στις πλάτες
πάντοτ' εκεί
Αφύλαχτο σ' αυτόν που θα 'ρθει
στον ίσκιο να σταθεί ή να το ρίξει

Κι αν βρουν οι ρίζες πέτρα, δεν πενθεί
Με δίχως φύλλα επιμένει
να 'ρθουν πουλιά στ' άλκιμα κλαδιά
να τ' αντικαταστήσουν

Πάνος Κυπαρίσσης, Το χώμα που μένει, Καστανιώτης, 2007

Saturday, January 14, 2017

Μας πήρε ο κατήφορος......


....Αν δε ντρέπεσαι να καθίσεις πίσω......





….Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
           να σε γιουχαΐσω….


Από τον « Καραγκιόζη – 1974- Στίχοι, Μουσική: Δ. Σαββόπουλος) 

Ολονυχτία...(Νικηφόρος Βρεττάκος)


Δεν με κατάλαβες όλη τη νύχτα
ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω το παράθυρο
πάλευα -όλη τη νύχτα.
Ο αέρας επέμενε...
Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου
σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα...
Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα

δίχως χέρια τον κόσμο ...


Sunday, January 8, 2017

ΟΙ Πετρες των Δελφων (ΙΙ) / Jerome Rothenberg: An Oracle for Delphi



εδώ υπάρχει μια αιχμή σε πέτρα,

εδώ υπάρχει μια κραυγή με σκίζες που τρυπούν

το κόκαλο

η κλείδα

ν’ αντιδρά πονώντας

εδώ που ο πόνος είναι σχεδόν συμπαγής

έλκεται από αυτή την πέτρα

η φωνή στην πέτρα είναι γράμματα

σπασμένα σημάδια

οι μικροί άνθρωποι πελεκώντας

την γραφή στους τοίχους

θα χτίσουν έναν κόσμο στην πέτρα

όπου θα μπορούμε να ζούμε & να τον βρίσκουμε ωραίο & μοναχικό

το σημάδι των μεγάλων πολιτισμών

που όμως κάποτε θρυμματίστηκε σε σχήματα

γίνεται τόσο κυρίαρχο

σου κόβει την ανάσα

- αυτοί οι σπασμένοι κίονες

που τείνουν προς τον ουρανό στους δελφούς

όχι δομική τάξη απλώς

αρχιτεκτονική

αλλά η υπόσχεση μιας νέας ερημιάς

όπου οι πέτρες μιλούν, οι πέτρες γελούν

υπεράνω μαρτύρων

οι πέτρες πέφτουν καταγής, τις σπέρνουμε σε μια μεριά

& τις φυλάμε να μεγαλώνουν

σαν γίγαντες, σπασμένα σώματα του παρελθόντος μας

υπογραφές φτιαχτές

χαραγμένες από πολέμους που ποτέ δεν τελειώνουν

που αφήνουν ένα χάος πάντα

έναν παράδεισο από πέτρες



Jerome Rothenberg, An Oracle for Delphi




Σεργιάνι στα άβαθα....


Χωρίς καπνό.....


Μνήμες και παρόν....