Thursday, October 20, 2016

Του Ουρανού...παιχνιδίσματα....


Αιγαίο.... (Νίκος Καζαντζάκης)




Είπα να κάµω ένα ταξίδι για να’ χω υποµονή να περιµένω, µπήκα σ’ ένα καΐκι
που έπιανε τα χαριτωµένα νησιά του Αιγαίου - τη Σαντορίνη, τη Νάξο, την Πάρο, τη
Μύκονο. Το είπα, το ξαναλέω: µια από τις πιο µεγάλες χαρές που µπορεί ν’ αξιωθεί
ο άνθρωπος στον κόσµο τούτον είναι να’ ναι άνοιξη, να φυσάει αλαφρό αγεράκι και
ν’ αρµενίζεις στο Αιγαίο. ∆ε µπόρεσα ποτέ να φανταστώ πως γίνεται να’ ναι αλλιώς
ο Παράδεισος. Ποια άλλη χαρά, στο ουρανό και στη γης, µπορεί να’ ναι καλύτερα
αρµονισµένη µε το κορµί και µε την ψυχή του ανθρώπου; Φτάνει η χαρά ετούτη έως
την έξαρση, µα, δόξα σοι ο Θεός, δεν πάει παραπέρα, κι έτσι ο αγαπηµένος ορατός
κόσµος δεν αφανίζεται, κάθε άλλο, ο αόρατος γίνεται ορατός, κι ότι λέµε Θεός κι
αιώνια ζωή και µακαριότητα µπαίνουν στο καΐκι µας κι αρµενίζουν µαζί µας. Κλείσε
τη φριχτήν ώρα του θανάτου τα µάτια, κι αν δεις τη Σαντορίνη, τη Νάξο, την Πάρο,
τη Μύκονο, θα µπεις χωρίς να µεσολαβήσει το χώµα, στον Παράδεισο.




Monday, October 17, 2016

Η μια και η αλλη......


......Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ...





...εδώ Μαρία.....



(Απόσπασμα, ΓΥΝΑΙΚΑ, Νικος Καβαδίας, Ινδικός Ωκεανός 1951)


Sunday, October 16, 2016

Ηρθον, είδον και απήλθον.......


Απ' την εποχή των παιχνιδιών....


Νυχτοπαρωρίτης χρόνος ( ΕΦΗ ΜΑΧΙΜΑΡΗ )



Αγαπημένη η ώρα αυτή, παραπονεμένη,
βυθίζεται ο ήλιος στον αιθαλώδη ορίζοντα,
κατεβαίνει αργά η εξουσιαστική νύχτα.
Στον νυχτοπαρωρίτη χρόνο
καρφιτσωμένες στιγμές που ξεγλίστρησαν από τις ζωές μας.
Κατακλύζουσα αίσθηση
οι ρυθμοί των ασημένιων κυμάτων,
οι βάρκες που λικνίζονται με τα πανιά στ’ αγέρι,
το βαθύ, μελωδικό βουητό της θάλασσας.
Στην υδάτινη ψυχή της θα χαθώ
να λικνιστώ, να ονειρευτώ, να ταξιδέψω,
να αρμενίσω το μέλλον.
Στις φωτοσκιάσεις του λυκόφωτος
θα ορίσω τον ορίζοντά μου,
σπάζοντας την αλυσίδα φθαρτών πραγμάτων.

Τροχοπέδη των ονείρων μου το ταξίδι.


ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΡΕΣΑΛΤΟ - Άνεμος Εκδοτική


Φθινοπωρινά παντρέματα....


Saturday, October 1, 2016

Θέλω πίσω το καλοκαίρι μου !!!!!


Ναυάγια (Λεωνίδας Γαλάζης,)



Φυσικα δεν τους ενοχλει να μιλούμε για ναυάγια, είπαν,
αρκει να μην έχουν σχέση
με πρόσωπα και πράγματα.
Μπορούμε κάλλιστα να μιλούμε για ναυάγια
που ανάγονται στη σφαίρα του μύθου
ή στην επικράτεια των συμβόλων.
Ίσως ακόμη και για ξεχασμένα κουφάρια ναυαρχίδων
στον αχανη βυθο των λογισμων

που λαμπυρίζουν μες στο σκότος του θανάτου.

Λεωνίδας Γαλάζης, «Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες», εκδ. Φαρφουλάς, 2015