Η χώρα που αγαπώ δεν έχει τείχη..(Γεωργία Ανδρουλιδάκη)

οι θάλασσες κι ο ουρανός δε περιφράζονται..

Έχει ανθρώπους που ξέρουν από ξεριζωμό και ξενιτιά..

Κι η μοναξιά του ναυτικού γράφει ποίηση..

Στη χώρα που αγαπώ τα σπίτια έχουν μπλε παράθυρα

για να γίνονται ένα με το γαλάζιο

κι οι πόρτες δεν έχουν κλειδιά..

Στη χώρα που αγαπώ η καλημέρα λέγεται χωρίς γνωριμιά

κι οι γυναίκες στήνουν αυτοσχέδια καφενεία στις γειτονιές..

Στη χώρα που αγαπώ οι λέξεις δίνουν σημασία στις κινήσεις του σώματος

και τα άγγιγμα μιλάει τη δική του γλώσσα..

Στη χώρα που αγαπώ τα αμπέλια φυτρώνουν στους βράχους

κι οι ελιές φυλάνε μυστικά που δε θα μάθει κανείς γραμματισμένος..

Οι νύχτες στήνουν γιoρτή

κι ο Διόνυσος χαμογελάει στην κεφαλή του τραπεζιού..

Στη χώρα που αγαπώ οι άνθρωποι δίνουν αλμυρά φιλιά

και τα καλοκαίρια κρατάνε πιο πολύ απ τους χειμώνες..

Στη χώρα που αγαπώ

η λύπη κι η χαρά τραγουδιούνται εξίσου..

Στη χώρα που αγάπησα

οι άνθρωποι γεννήθηκαν πλούσιοι

κι έγιναν φτωχοί..

Όμως οι θάλασσες δε στέρεψαν,

το γαλάζιο δεν ξεθώριασε,

τα γιασεμιά μυρίζουν ακόμα

τα καλοκαίρια έρχονται και φεύγουν

χωρίς αναβολή..

Μόνο οι πόρτες έχουν κλειδιά και μάνταλα..

Κι η λήθη βαραίνει τα κεφάλια πριν πουν την πρώτη καλημέρα..

Στη χώρα που αγαπώ αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα..

Το ξέρω..

Πηγή: https://eyelands.gr/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/
διαβάστε περισσότερα ποιήματα της Γεωργίας Ανδρουλιδάκη στο alhtissa.blogspot.com