Sunday, April 30, 2017
Saturday, April 29, 2017
Tuesday, April 25, 2017
Sunday, April 23, 2017
Friday, April 21, 2017
Thursday, April 20, 2017
Wednesday, April 19, 2017
To the Oracle at Delphi ( Lawrence Ferlinghetti )
Great Oracle, why are you staring at me,
do I baffle you, do I make you despair?
I, Americus, the American,
wrought from the dark in my mother long ago,
from the dark of ancient Europa--
Why are you staring at me now
in the dusk of our civilization--
Why are you staring at me
as if I were America itself
the new Empire
vaster than any in ancient days
with its electronic highways
carrying its corporate monoculture
around the world
And English the Latin of our days--
Great Oracle, sleeping through the centuries,
Awaken now at last
And tell us how to save us from ourselves
and how to survive our own rulers
who would make a plutocracy of our democracy
in the Great Divide
between the rich and the poor
in whom Walt Whitman heard America singing
O long-silent Sybil,
you of the winged dreams,
Speak out from your temple of light
as the serious constellations
with Greek names
still stare down on us
as a lighthouse moves its megaphone
over the sea
Speak out and shine upon us
the sea-light of Greece
the diamond light of Greece
Far-seeing Sybil, forever hidden,
Come out of your cave at last
And speak to us in the poet’s voice
the voice of the fourth person singular
the voice of the inscrutable future
the voice of the people mixed
with a wild soft laughter--
And give us new dreams to dream,
Give us new myths to live by!
Read at Delphi, Greece, on March 21, 2001 at the UNESCO World Poetry Day
Thursday, April 13, 2017
Wednesday, April 12, 2017
Tuesday, April 11, 2017
Saturday, April 8, 2017
Friday, April 7, 2017
Η χώρα που αγαπώ δεν έχει τείχη..(Γεωργία Ανδρουλιδάκη)
οι θάλασσες κι ο ουρανός δε περιφράζονται..
Έχει ανθρώπους που ξέρουν από ξεριζωμό και ξενιτιά..
Κι η μοναξιά του ναυτικού γράφει ποίηση..
Στη χώρα που αγαπώ τα σπίτια έχουν μπλε παράθυρα
για να γίνονται ένα με το γαλάζιο
κι οι πόρτες δεν έχουν κλειδιά..
Στη χώρα που αγαπώ η καλημέρα λέγεται χωρίς γνωριμιά
κι οι γυναίκες στήνουν αυτοσχέδια καφενεία στις γειτονιές..
Στη χώρα που αγαπώ οι λέξεις δίνουν σημασία στις κινήσεις του σώματος
και τα άγγιγμα μιλάει τη δική του γλώσσα..
Στη χώρα που αγαπώ τα αμπέλια φυτρώνουν στους βράχους
κι οι ελιές φυλάνε μυστικά που δε θα μάθει κανείς γραμματισμένος..
Οι νύχτες στήνουν γιoρτή
κι ο Διόνυσος χαμογελάει στην κεφαλή του τραπεζιού..
Στη χώρα που αγαπώ οι άνθρωποι δίνουν αλμυρά φιλιά
και τα καλοκαίρια κρατάνε πιο πολύ απ τους χειμώνες..
Στη χώρα που αγαπώ
η λύπη κι η χαρά τραγουδιούνται εξίσου..
Στη χώρα που αγάπησα
οι άνθρωποι γεννήθηκαν πλούσιοι
κι έγιναν φτωχοί..
Όμως οι θάλασσες δε στέρεψαν,
το γαλάζιο δεν ξεθώριασε,
τα γιασεμιά μυρίζουν ακόμα
τα καλοκαίρια έρχονται και φεύγουν
χωρίς αναβολή..
Μόνο οι πόρτες έχουν κλειδιά και μάνταλα..
Κι η λήθη βαραίνει τα κεφάλια πριν πουν την πρώτη καλημέρα..
Στη χώρα που αγαπώ αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα..
Το ξέρω..
Πηγή: https://eyelands.gr/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/
διαβάστε περισσότερα ποιήματα της Γεωργίας Ανδρουλιδάκη στο alhtissa.blogspot.com
Thursday, April 6, 2017
Χάρμαινα: Η σιωπή μετά…
Η μυστηριακή ησυχία επέστρεψε. Φώτα, μουσικές, χοροί, μελωδίες χειροποίητων κουδουνιών, γέλια, πειράγματα, βήματα στο πλακόστρωτο είναι πλέον ιστορία και όλα αυτά μέχρι την επόμενη χρονιά…
Ο ήλιος, κλασικά, ακολουθεί ανελλιπώς την καθημερινή του πορεία και έχει ήδη αρχίσει σιγά σιγά να φωτίζει το άλλο ημισφαίριο. Το κρύο αρχίζει πάλι να κάνει αισθητή την παρουσία του και εγώ περιπλανιέμαι ψάχνοντας για μια ακόμα φορά, αυτό το άλλο, το διαφορετικό.. αυτό που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά
Θα είναι μια σειρά από φωτογραφίες με τον γενικό τίτλο
«Χάρμαινα: Η σιωπή μετά…»
Χάρμαινα, Φλεβάρης 2017
Tuesday, April 4, 2017
Γράφω….
Για το φως της ψυχής
Την απεραντοσύνη του γαλάζιου στα μάτια σου
Και τις λέξεις που έγιναν σιωπές σε ελάσσονα κλίμακα του ΝΤΟ#
Saturday, April 1, 2017
Subscribe to:
Posts (Atom)