Σκιά...

Αφουγκράζοντας τους ήχους...

   .....του τρεχούμενου νερού....

Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες........

...........πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια......

(Γιάννης Ρίτσος)

Όταν εσύ κοίταζες μια Θαλασσα.....

Ταξιδεύοντας σε κοντινούς ορίζοντες.....

Επέστρεφα (Λάσκαρης Χρίστος)

Ήταν το βράδυ γλυκό

κι επέστρεφα.

Ο δρόμος μισοσβηστός,

το βήμα να βυθίζεται κούφιο.

Ακούγονταν γαβγίσματα.

Σπρωγμένος από νοσταλγία,

επέστρεφα,

όλο επέστρεφα−

σε κάτι

που δεν έλεγε να ζωντανέψει.

Από τη συλλογή «Δωμάτιο για έναν», που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα», δεύτερη έκδοση, εκδ. Γαβριηλίδης, 2009.

Πηγή http://ppirinas.blogspot.gr/2016/10/blog-post_16.html#gpluscomments

Δεν τους βρήκα να κάθονται....

Αντιθέσεις....

Για τους καπνίζοντες....

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά...

Διάλογος με μια ρωγμή...

Στροφή...στο πέλαγος....

Οδός Απόπλου, αριθμός 1

Ιχνηλατώντας τα καρνάγια......

Αντικατοπτρισμοί....

Σουλάτσο στις καλαμιές...

Μια μέρα του Νοέμβρη...

Και για φέτος.. ετοιμοπόλεμοι.. !!!

....μη λησμονάτε τη χώρα μου....

Οδός....

Ανεμοδαρμένα ύψη....

Το βουνό των μουσών...

.......και των Κωρυκειάδων νυμφών...

Ζητούνται ταξιδευτές....

Δεν ειναι πα Καλοκαιρι....

Το χρώμα του μήνα.....

Σ' αυτή τη γειτονιά......

Καταμεσής του δρόμου.....

Αυτός ο τόπος......

...... εχει φωνή

Μπαμπά, μην τρέχεις....

Συννεφάκι...

H τυχαία επιλογή.....

Αποθήκευσες την ζωή μας σε τέσσερις ανήλιαγους τοίχους

σκεπάζοντας την με το ριχτάρι της λησμονιάς

αφήνοντας απ’ έξω, να ξεθωριάζει στην σιωπή του χρόνου,

το πρώτο μας ηλιοβασίλεμα, κάπου στο Αιγαίο....

τυχαία επιλογή? 

Αναμεσα στην Ναυπλία και την Υάμπεια.......

( Δελφοί- Φαιδριάδες Πέτρες )

Σιγά το κύμα.....

Φθινόπωρο...στο Μαντείο....

You want it darker....... (L.Cohen)

.....We kill the flame......

Επιστροφές (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Επιστρέφω συχνά στη γενέθλια γη μου.

Εκεί, με βλέπει η χλόη, με ακούει

το χώμα, γνωρίζω τρεις λέξεις ανέμου.

Τα τοπία της είναι σα μιάν αγκαλιά που

με παίρνει’ κ’ ενώ ταλαντεύεται το κεφάλι μου

αστήριχτο, πέφτουν τα χέρια μου όπως

τα χέρια του Ιησού στους φιλεύσπλαχνους

ώμους του Ιωσήφ, μετά την αποκαθήλωση.

 (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Ο καιρός σήμερα....

Η διαδρομή....

Το καφενείο... (Χρισσό Φωκίδας)

Αυτή τη φορά, είπα να περάσω μέσα από το Χρισσό με σκοπό να βγάλω μερικές φωτογραφίες την πλατεία με τους πλάτανους και τα νερά.

Απομεσήμερο, όλη η πλατεία σχεδόν άδεια, ούτε καρέκλες, ούτε τραπέζια ούτε φωνές, κάτι σημαιάκια από τον στολισμό της 28^ης και σε μια γωνιά, μια παρέα τέλειωνε το μεσημεριανό τους τσίπουρο. Κινήθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα  αλλά ήμουν «μια μύγα μεσ’ το γάλα».

Ο κυρ Γιάννης φώναξε από μακριά, εμάς φωτογραφία δεν θα μας βγάλεις?

Ήταν αυτό που περίμενα !!! Θέλω διεύθυνση του λέω, πλησιάζοντας, πως θα στην στείλω?

Μπαίνοντας στο καφενείο για να μου δώσει το χαρτί, ξεκίνησε το παιχνίδι των ερωτήσεων….

Είσαι φωτογράφος?. ..Όχι !! …..Από που είσαι?

Στην αρχή του λέω από Αθήνα, εξακολουθεί να με κοιτά επίμονα, κάτι ψάχνει, κάτι προσπαθεί να ανακαλύψει …. το ξέρω…

Σου θυμίζω τίποτα, τον ρωτάω?

Βγάλε τα γυαλιά σου μου λέει προστακτικά.. με ευγένεια…

Τώρα? Έλα βρε !!! αυτό ήταν …

Είπαμε για τις παλιές καλές εποχές, για το σήμερα, για τον αγώνα τις επιβίωσης και για τόσα άλλα. Μερικά κλικ μπόρεσα, μα υποσχέθηκα μια άλλη φορά που θα έχω περισσότερο χρόνο και φωτογραφίες να βγάλουμε και κόκορα κρασάτο να φάμε.

Έστω και αυτές οι λίγες φωτογραφίες πιστεύω να είναι ικανές να σας δώσουν μια ιδέα για το πως είναι αυτό το καφενείο που στέκει εκεί, αεικίνητο, πάνω από 70 χρόνια…

Υπομονή μέχρι την επόμενη φορά…..

Χρισσό, Φωκίδα

29 Οκτωβρίου 2016

Παρέα....

.....θα βγάλουμε και αυτόν τον χειμωνα....

Ο άνεμος.....

.....με παρέσυρε....