Wednesday, June 17, 2015

ΤΟ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ( Κείμενο Μαρία Χρονιάρη)


Έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι παρέα με τα γεγονότα τους. Αγκαλιά με όλα όσα έσπειραν στον δρόμο σου, αφήνοντας τα χνάρια τους επάνω στην ψυχή σου. Έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι μαζί με ό,τι δημιούργησαν, μαζί με εκείνο που δεν μπόρεσαν όσο κι αν ήθελαν να σώσουν.

Έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι σαν σκοτεινοί και ά- πειροι διαβάτες μέσα στην εσωτερική σου πόλη, την πόλη που τους γέννησες, τους μεγάλωσες, τους ανάθρεψες. Έρχεσαι και φεύγεις κι εσύ, βαστώντας γερά ό,τι σου έχει απομείνει να σε θυμίζει, να μοιάζει με αυτό που ήσουν πριν σε κάνουν αυτό που έγινες. Πριν προσαρμοστείς στα δικά τους μέτρα, σταθμά, δεδομένα, για να συμπορευτείς με την δική τους έλλειψη που τόσο σου έμοιαζε.

Με τον δικό τους κόσμο που ήταν ο κόσμος σας. Με την αλήθεια σου καλά καρφωμένη στους ήχους του μυαλού σου, με τις πληγές από τα καρφιά εκείνης της σταύρωσης που όσο κι αν πάλεψες δεν μπόρεσες να αποτρέψεις.

Το τέλος είναι υπόθεση οριστική. Καθοριστική. Αμετάκλητα βέβαιη. Αυτό, το τέλος της ζωής σου.
Που πριν λίγο έμαθες πως δεν θα αργήσει στο προκαθορισμένο του πρόσκαιρου, ραντεβού.

Πηγή Κειμένου: http://mchroniari.blogspot.gr/2015/06/blog-post_8.html  (ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ)

Ευχαριστω πολυ την Μαρία για την άδεια δημοσίευσης, το κείμενο αυτό θα περιλαμβανεται στο υπό έκδοση νέο της της βιβλίο...

Η φωτογραφια έχει χρησιμοποιηθεί και σε παλαιότερη ανάρτηση αλλά με διαφορετική επεξεργασία.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους πάλεψαν σε τούτη τη ζωή.......



6 comments:

  1. Κάποιες φορές και το αμετάκλητο λειαίνεται και γλυκαίνει. Μέσα από κείμενα σαν της Μαρίας, ή φωτογραφίες σαν κι αυτή.
    Καλούς δρόμους ας έχει κάθε ανθρώπινο φευγιό προς την αιωνιότητα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτό ευχόμαστε πλέον αγαπητη μου Μαρία...

      Delete
  2. Είναι υπέροχος άνθρωπος η Μαρία Θάνο!
    Η φωτό σου είναι μαγική.. Με μελαγχολεί, μου δίνει κι ελπίδα ταυτόχρονα!! Υπέροχη, σαν την βροχή.. Θα πω αυτό που έγραψα και στην Μαρία, ίσως να φτάνει που υπήρξαμε και χαθήκαμε ο ένας στον άλλο!! Είναι η παρηγοριά για αυτό το αναπόφευκτο, για μένα..
    Και πάλι, τι να πούνε τα λόγια...
    Να σαι καλά Θάνο. Να σαι καλά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Marilena, Σε ευχαριστω πολυ για τα καλά σου λόγια,η γραφή της ειναι συγκλονιστική και η φωτογραφια λέει πολλά για μένα τούτη την στιγμή, ήρθαν και έδεσαν, οπως οι άνθρωποι...

      Delete
  3. Σε ευχαριστώ πολύ Θάνο για την αναδημοσίευση του κειμένου μου. Η φωτογραφία που το συνοδεύει καταδεικνύει με τον δικό της τρόπο όσα υπάρχουν ως λέξεις αλλά κι εκείνα που δεν έχουν γραφεί, αλλά αναπνέουν μέσα στο κείμενο. Σαν άχνα ομίχλης.

    Ευχαριστώ και τους αναγνώστες σου - Maria Kanellaki, Marilenaspotofart - για τα όμορφα σχόλια.

    Να μην ξεχνάμε όσο είμαστε επιβάτες σε αυτό το ταξίδι που ονομάζεται ζωή, να ταξιδεύουμε.

    Καλό απόγευμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Συν-επιβάτιδα, σε ευχαριστω ακόμα μια φορά, η αναφορά σου στην φωτογραφια μου λέει πολλά για μένα...να εισαι παντα καλά και αστειρευτα δημιουργικη !!!

      Delete