Ένα ιστιοφόρο... Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι θα πει
ιστιοφόρο.. Οι στεριανοί όταν τα βλέπουνε να ταξιδεύουν με πρίμον αγέρα ή να
μπαίνουν κατάλευκα και γεμάτα υπερηφάνεια στα λιμάνια τα ζηλεύουν... Έκαμα μέσα
σε κάποιο ένα ταξίδι που βάστηξε οκτώ ολόκληρους μήνες...
Φύγαμ' ένα πρωί από την Νέα Υόρκη φορτωμένοι άδεια σακιά
κατευθείαν για το Σίδνεϊ. Είμαστε πλήρωμα κάπου ενενήντα. Στα ιστιοφόρα μπορεί
κανείς να βλέπει το χρόνο που φεύγει ιδίως ποτέ να κοιτάζει ρολόι. Αυτό είν'
ένα πράγμα βασανιστικό και φρικτό...
Κάποτε που δεν είχε αγέρα καθίσαμε είκοσι ολόκληρες μέρες
στο ίδιο μέρος... Είκοσι ολόκληρες μέρες στη μέση της θάλασσας... Τότε τρώγαμε
λίγο και πίναμε ακόμη λιγότερο από φόβο μήπως σωθούνε τα τρόφιμα και το νερό...
Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ψαρεύαμε. Ανεβαίναμε στα ξάρτια. .. Όταν εφύσηξε ο
αγέρας αλαλάξαμε σαν ανθρωποφάγοι κι ύστερα από έναν μήνα παρακαλούσαμε να
καλμάρει...
Νίκος Καββαδίας
(Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη, Αθησαύριστα Πεζογραφήματα και Ποιήματα)
No comments:
Post a Comment