Thanos Tsakalos Photography: July 2014

Wednesday, July 30, 2014

TRAVELOGUES: TRAVELLERS' VIEWS/ DELPHI- Greece

In 1545, German humanist N. Gerbelius published an accompanying text to the map of Nicolaos Sofianos, also published the mid-16^th century). Gerbelius illustrates his texts with views of cities and other locations connected to place names on the map. The first representation of the ancient sanctuary is imaginary, and includes features of a fortified city. Almost two centuries later, the chronicle by G. Wheler (1682), which is but a mediocre copy of J. Spon's work, but highly successful, includes a draft of the area of Delphi, showing the village and some ancient remains. The subjects of the illustrations which accompany this edition of J. Spon 's voyage (1678), which is highly significant for the author's pioneering exploration of ancient sites, are novel and groundbreaking for their time. Most of the pictures are first-ever depictions of archaeological sites and remains.

J.J. Barthélemy created a travel narrative which was at the same time a fictional recreation of antiquity, and painted an idyllic map of the ancient world, thus fuelling the public's interest for antiquity. It was enriched by maps and drawings by Barbié de Bocage (1832 reedition), among which are included a map and a view of Delphi.

J. Stuart and Ν. Revett realized precise measurements and delineations of ancient monuments, and completed their work with archaeological observations and travel impressions. They inaugurated the new era of European neoclassicism, as from now on detailed measurement replaces the imaginary depiction of monuments, and their work was warmly received by the British public. Their highly polished editions (1794, 1814, 1816) include views and plans of the site of the Castalian spring.

Ch.R. Cockerell was a member of the Dilettante society, which inspired, promoted and realized archaeological expeditions to Greek territories until 1846, subsequently publishing their conclusions in monumental volumes. Cockerell drew several architectural features from Delphi.

In the years preceding the Greek revolution several travellers toured continental Greece and left behind them significant works on the subject. They were not indiferrent to Delphi and its past although few remains were to be seen in plain sight. An impressive drawing of the landscape in Delphi is included in the work by J.C. Hobhouse (1813), who produced the most profound analysis of urban centres of Continental Greece and was an ardent supporter of the Greek struggle for Independence.

The poetic and artistic work by W. Haygarth (who travelled in 1810-11 and pubished his chronicle in 1814), includes a view of Delphi, while an interesting topographic draft of the area can be found in the work by T.S. Hughes, another fervent Philhellene and supporter of Greek independence.

The journey made by British archaeologist Ed. Dodwell and the subsequent editions of Dodwell's account established a new style of reading space and elements included therein such as landscape, antiquities, people etc. Dodwell published drawings of coins from Deplhi. The magnificent plates by Ed. Dodwell (1819) provide a wealth of information on public and private life of the Greeks in the pre-revolutionary period. His travel companion, Italian painter S. Pomardi published his own account of the same trip (1820), illustrated with several drawings, including very interesting views of Delphi. Coins of Delphi are also depicted in the treatise by Danish archaeologist P.Ol. Brönstend (1826). After his journey in Greek lands, at the begining of the 19th century, Stackelberg was able to render historical locations and antiquities in accordance with the emerging tendency of romanticism (1834).

Highly prolific Philhellene painter W. Williams naturally included the landscape of Delphi among his subjects (1829), while one of his subjects is found among the lithographs by painter Et. Rey (1867). Ο F.C.H.L. Pouqueville, author of one of the most thorough works on geomorphology of continental Greece, used views already published in earlier, successful and influential travel accounts to illustrate his work “Gréce” (1835).

Chr. Wordsworth published his work on Greece, a historical narrative rather than a travel account, soon after the foundation of the Greek state. The work was richly illustrated and very succesful with the public. In addition to views of Delphi (the Castalian spring, the valley of Pleistos, the village of Castri), Wordsworth has an ancient relief from the site (1882). The landscape of Delphi as part of a romantic scenery is also found in C. Frommel (1830).

The Castalian spring, the only visible remains of the sanctuary's history, is often repeated as subject of illustrations (L. Dupré). Towards the late 19^th century, the landscape of Parnassus, the Castalian spring and a male costume of the area are depicted in travel accounts (R.R. Farrer in 1882 και Α. Schweiger Lerchenfeld in 1887). A female costume is included in the remarkable work by O.M. von Stackelberg(1828) who achieved in his paintings of human types the same calm and serene atmosphere that he had conveyed in his paintings of Greek landscapes. The capacity for insight and keen observation evident throughout Henri Belle's text (1881) equally mark the illustrations of his travel account.

By the 19^th century travel guides had become indispensable to travellers. Thanks to the revolutionary “pocket size” invented by K. Baedeker, the maps of archaeological locations, such as Delphim and fully updated drawings, the Guides became more practical and sold better.

In the early 20^th century the photographic lens becomes the “philosophical stone” of historical memory and ancient remains are immortalized in their most realistic form (E. Reisinger in 1923, Fr. Perilla in 1929). Important cultural events which took place in Delphi such as the revival of the Delphic Games, were recorded in photographs by R. Puaux. The landscape of Delphi (which is a World Heritage Site) never ceased to inspire the artists who visited it, and captured its beauty in their paintings (Vera Willoughby in 1925).

Written by Ioli Vingopoulou, Source: A. LASKARATOS Foundation, Web Site: TRAVELOGUES: Travelers' Views/ Delphi Greece

Note: There are Links on each Name

Sort selection of paintings

C. Frommel:

E. Reisinger (Photo):

Ed Dodwell:

HW Williams:

JC Hobhouse:

Ed. Dodwell:

O. Stackelberg:

R. Pauax (Photo):

W. Haygarth:

Ch Wordsworth:

TRAVELOGUES: ME TO BΛΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝ / ΔΕΛΦΟΙ

O Γερμανός ουμανιστής N. Gerbelius εξέδωσε (1545) ένα συνοδευτικό κείμενο για τον χάρτη του Κερκυραίου Ν. Σοφιανού (κυκλοφόρησε στα μέσα του 16ου αιώνα), το οποίο και εικονογραφείται με απόψεις μερικών πόλεων και τοποθεσιών που σχετίζονται με τα τοπωνύμια του χάρτη. Φανταστική λοιπόν η πρώτη αναπαράσταση του αρχαίου ιερού με στοιχεία οχυρωμένης πόλης. Δύο σχεδόν αιώνες αργότερα, στο χρονικό του G. Wheler (1682), που αποτελεί μέτρια αντιγραφή του έργου του J. Spon αλλά είχε μεγάλη επιτυχία, δημοσιεύεται ένα σκαρίφημα της περιοχής των Δελφών, όπου σημειώνονται ο οικισμός και μερικά ερείπια. Πρωτοπόρα θεωρούνται τα εικονογραφικά θέματα που συνοδεύουν τη σημαντική για την αρχαιοδιφική έρευνά του έκδοση του ταξιδιού του J. Spon (1678). Τα περισσότερα από τα θέματα αυτά κατατάσσονται ως οι πρώτες απεικονίσεις, κυρίως αρχαιολογικών μνημείων και ερειπίων.

Στη μυθιστορηματική ανάπλαση, αλλά και ταξιδιωτική αφήγηση, του J.J. Barthélemy, που ιστορεί με ειδυλλιακό τρόπο ένα πανόραμα του αρχαίου κόσμου, έκδοση (σε ανατύπωση του 1832) εμπλουτισμένη με χάρτες και σχέδια του Barbié de Bocage, η οποία πυροδότησε το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για την αρχαιογνωσία, έχουμε έναν χάρτη και μία άποψη του χώρου των Δελφών.

Οι Άγγλοι J. Stuart και Ν. Revett, με τις άρτιες μετρήσεις και απεικονίσεις μνημείων, αρχαιολογικές παρατηρήσεις και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, εγκαινίασαν τη νέα εποχή του νεοκλασικισμού, όπου οι λεπτομερείς καταμετρήσεις αντικαθιστούν τη γενική και φαντασιακή πολλές φορές απεικόνιση αρχαίων μνημείων και έτυχαν θερμής υποδοχής από το αγγλικό κοινό. Στις επιμελημένες εκδόσεις τους (1794, 1814, 1816) περιλαμβάνονται και απόψεις και κατόψεις από την Κασταλία πηγή. Στον Ch.R. Cockerell, μέλος της Εταιρείας των Dilettanti –που προώθησε, ενέπνευσε και πραγματοποίησε αρχαιολογικές αποστολές (ως το 1846) στον ελληνικό χώρο και δημοσίευσε στη συνέχεια σε μνημειώδεις εκδόσεις τα πορίσματά τους– ανήκουν τα σχέδια (1830) αρχιτεκτονικών μελών από τους Δελφούς.

Τους πολλούς και σημαντικούς ταξιδιώτες που περιηγήθηκαν την ηπειρωτική κυρίως Ελλάδα κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους δεν άφησε αδιάφορους το παρελθόν των Δελφών, αν και ο χώρος δεν είχε παρά ελάχιστα ορατά ερείπια. Εντυπωσιακό σχέδιο του τοπίου των Δελφών συναντάμε στον J.C. Hobhouse (1813), ο οποίος θεωρείται ο βαθύτερος δημοσιολογικός αναλυτής των αστικών κέντρων της ηπειρωτικής Eλλάδας και ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Aγώνα. Επίσης, το ποιητικό και συνάμα ζωγραφικό έργο του W. Haygarth (ταξίδεψε το 1810-11 και δημοσίευσε το χρονικό του στα 1814) περιλαμβάνει μία άποψη του τοπίου των Δελφών, ενώ στο έργο (1820) του ένθερμου φιλλέληνα και υποστηρικτή του Αγώνα για την Ανεξαρτησία, T.S. Hughes υπάρχει ενδιαφέρον τοπογραφικό σκαρίφημα της περιοχής.

Το ταξίδι του Άγγλου αρχαιολόγου Ed. Dodwell και οι εκδόσεις που ακολούθησαν (μία από αυτές στα 1819) σηματοδότησαν έκτοτε έναν νέο τρόπο ανάγνωσης του «χώρου» και των στοιχείων που περιλαμβάνονται σε αυτόν (τοπίο, αρχαιότητες, άνθρωποι κ.λπ). Για τους Δελφούς δημοσιεύει νομίσματα της περιοχής, ενώ ο συνοδοιπόρος του στο ταξίδι αυτό, ο Ιταλός ζωγράφος S. Pomardi, που εξέδωσε και το δικό του χρονικό (1820) εμπλουτισμένο με πολλά σχέδια, δημοσιεύει πολύ ενδιαφέρουσες όψεις από τον χώρο των Δελφών. Πλούτο πληροφοριών, τόσο για το ιστορικό τοπίο όσο και για τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των Ελλήνων κατά την προεπαναστατική περίοδο, μας παραδίδουν οι εξαιρετικής ποιότητας πίνακες του Ed. Dodwell (1819). Νομίσματα της περιοχής απεικονίζονται και στο έργο του Δανού αρχαιολόγου P.Ol. Brönstend (1826). Μετά το ταξίδι του στον ελλαδικό χώρο στις αρχές του 19ου αιώνα, ο O.M. vonStackelberg (1834) κατάφερε να αποδώσει τόσο τις ιστορικές τοποθεσίες, όσο και τις αρχαιότητες με το νέο, βαθμιαία αναφαινόμενο, εικαστικό ρεύμα του ρομαντισμού.

Ο παραγωγικότατος και φιλέλληνας ζωγράφος W. Williams δεν παρέλειψε βέβαια να συμπεριλάβει στη θεματογραφία του το τοπίο των Δελφών (1829), ενώ ένα από τα θέματά του συναντάμε και στις λιθογραφίες του ζωγράφου Et. Rey(1867). Ο F.C.H.L. Pouqueville (που μας κληροδότησε ένα από τα πιο συγκροτημένα κείμενα για τη γεωμορφολογία της ηπειρωτικής Ελλάδας), στο έργο του “Grèce” (1835) δανείζεται για την εικονογράφηση, κυρίως, απόψεις από δημοφιλείς και αξιόλογες προγενέστερες εκδόσεις άλλων περιηγητικών έργων.

O Chr. Wordsworth (ο οποίος κυκλοφόρησε αμέσως μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, ένα έργο –περισσότερο ιστορικο-αφηγηματικό παρά περιηγητικό– με πλούσια εικονογράφηση, που είχε μεγάλη απήχηση) εκτός των άλλων απόψεων της περιοχής (η Κασταλία πηγή, η κοιλάδα του Πλειστού, το χωριό Καστρί) δημοσιεύει και ένα αρχαίο ανάγλυφο (1882) ενώ σε ρομαντικό σκηνικό το τοπίο των Δελφών επαναλαμβάνεται και στον C. Frommel (1830). Η Κασταλία, ως το μόνο ορατό μνημείο από την ιστορία του ιερού, επανέρχεται συχνά σαν εικονογραφικό θέμα (L. Dupré).

Προς την τελευταία εικοσαετία του 19ου αιώνα, το τοπίο του Παρνασσού, η Κασταλία, αλλά και η ανδρική ενδυμασία κατοίκου της περιοχής αναδεικνύονται σε ταξιδωτικά έργα (R.R. Farrer στα 1882 και Α. Schweiger Lerchenfeld στα 1887). Γυναικεία ενδυμασία περιλαμβάνεται στο αξιολογότατο έργο του O.M. von Stackelberg(1828), ο οποίος κατάφερε να μεταδώσει στους πίνακες τους με τους ανθρώπινους τύπους στην προεπαναστατική Ελλάδα, την ίδια ήρεμη και γαλήνια ατμόσφαιρα με την οποία απέδωσε τα ελληνικά τοπία. Η διεισδυτική ματιά και η παρατηρητικότητα στους χώρους και τους ανθρώπους που χαρακτηρίζει το κείμενο του H. Belle (1881) διακρίνεται και στο εικονογραφικό υλικό που εμπλουτίζει το χρονικό του.

Τον 19ο αιώνα ήδη, οι ταξιδιωτικοί οδηγοί έγιναν το απαραίτητο εφόδιο για τους ταξιδιώτες. Με το νέο επαναστατικό σχήμα «τσέπης» που επινόησε ο Κ. Baedeker, τους χάρτες των προς επίσκεψη αρχαιολογικών κυρίως τοποθεσιών, όπως και των Δελφών (1894), και τα πλήρως ενημερωμένα σχεδιαγράμματα, οι «Οδηγοί» έγιναν περισσότερο πρακτικοί και ευπώλητοι.

Στις αρχές του 20ού αιώνα ο φωτογραφικός φακός γίνεται η «φιλοσοφική λίθος» της ιστορικής μνήμης και οι αρχαιολογικοί χώροι με τα ερείπια περνούν στην αιωνιότητα με την πιο αληθινή τους μορφή (E. Reisinger στα 1923, Fr.Perilla στ1 1929). Με φωτογραφίες καταγράφηκαν και σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα που εξελίχτηκαν στον χώρο των Δελφών, όπως οι Δελφικές Γιορτές, όταν ο φακός του R. Puaux ήταν παρών. Το τοπίο των Δελφών (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς) δεν έπαψε να εμπνέει τους καλλιτέχνες-περιηγητές, οι οποίοι με εικαστικά μέσα απαθανάτισαν τις ομορφιές του (Vera Willoughby στα 1925).

Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου/ Πηγή Ίδρυμα Αικ. Λασκαρίδη, Web Page: TRAVELOGUES,

http://el.travelogues.gr/

Σημείωση: Υπάρχουν Links στα ονόματα των περιηγητών , ενδεικτικά έργα:

V.Willoughby : Itea From Delphi