Μες στις τρεμίζουσες
σκιές -όχι των δέντρων πια- της φαντασίας και του νου τα σχήματα πασχίζουνε να
ξαναπάρουν τη μορφή τους. Κάποτε τα είχαν όλα: όνομα, πρόσωπο, ηλικία και τόπο.
Τώρα μονάχα σκόνη.
Κι όσο χάνουν σε
επιφάνεια τόσο κερδίζουν σε προοπτική και βάθος. Τυλίγονται στο θάμπος και δεν
μπορείς ούτε ένα φύλλο πράσινο ή ένα κομμάτι θάλασσα να δεις.
Τώρα μονάχα σκόνη και
ψίθυροι - όχι του ανέμου πια
ΤΑΚΗΣ ΚΑΡΒΕΛΗΣ/ Κατάθεση/ Γαβριηλίδης, 2004
No comments:
Post a Comment