Τις προάλλες, πήγα θερινό σινεμαδάκι στη γειτονιά μου. Το λένε "Νοσταλγία". Δεν θα μπορούσε να το λένε αλλιώς. Πάνινες πολυθρόνες, γαρμπίλι, σιδερένια τραπεζάκια, γλάστρες με βασιλικούς, και μηχανή προβολής παλιάς τεχνολογίας με εκείνο το χαρακτηριστικό κροτάλισμα της μπομπίνας. Τα συναισθήματα... απερίγραπτα! Η φωτογραφία σου δεν θα μπορούσε να έχει άλλον τίτλο. Γλυκιά και ατμοσφαιρική. Σαν να επιπλέω στην επιφάνεια της θάλασσας και να χαζεύω το φεγγάρι... Συγχαρητήρια!
Θανο καλησπέρα η φωτογραφία σου είναι τέλεια!
ReplyDeleteΣαν να βγήκε από άλλη εποχή.
Μπραβο!
Τις προάλλες, πήγα θερινό σινεμαδάκι στη γειτονιά μου. Το λένε "Νοσταλγία". Δεν θα μπορούσε να το λένε αλλιώς.
ReplyDeleteΠάνινες πολυθρόνες, γαρμπίλι, σιδερένια τραπεζάκια, γλάστρες με βασιλικούς, και μηχανή προβολής παλιάς τεχνολογίας με εκείνο το χαρακτηριστικό κροτάλισμα της μπομπίνας. Τα συναισθήματα... απερίγραπτα!
Η φωτογραφία σου δεν θα μπορούσε να έχει άλλον τίτλο. Γλυκιά και ατμοσφαιρική. Σαν να επιπλέω στην επιφάνεια της θάλασσας και να χαζεύω το φεγγάρι... Συγχαρητήρια!
Η μοναξιά του ποδηλάτη... Υπέροχη φωτογραφία, Θάνο!
ReplyDelete