Ας είναι οι μέρες μελαγχολικές…

Οι Κυριακές θα είναι πάντα εκεί καρτερικές και γενναιόδωρες…

Ανδρονίκη Γωγοπούλου (ΕΥΤΟΠΙΑ, 2016)

Να είστε καλά......

Μην περπατάς μαζί μου να μη σε γράψουνε.....

....με ξέρουνε στην πιάτσα και θα σε κάψουνε



Νίκος Μαμαγκάκης-Γιώργος Ιωάννου, Κέντρο Διερχομένων, Αποσπασμα απο το " Όχι μαζί "
Ερμηνευτές: Δημήτρης Ψαριανός, Δημήτρης Κοντογιάννης-Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χρονολογία Α’ έκδοσης, 1982, Lyra

Περιμένοντας το αύριο.....

Όσα λιμάνια.....

                                     ......................απ’ τα μάτια μου περάσαν
                                           Τόσα ταξίδια απ’ τα μάτια τους με χάσαν

Οδυσσέας Ιωάννου  (  Όσα λιμάνια , απόσπασμα) 

Μήνας Αύγουστος..ήχος β...

εκεί ψηλά... (ΙΙ)

εκεί ψηλά...

Πότε Βούδας, Ποτέ Κούδας.....

Η μνήμη.....

-«…Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.»

(Κική Δημουλά, Πληθυντικός αριθμός)

Το δένδρο ανάμεσα...

Under the sky....

Baked to make you smile..for... 7 Days..

Εσείς?... ποιό?..

Τ' άσπρο ξωκλήσι...

Καθώς Μεγάλωνα (Langston Hughes)

Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό.

Έχω σχεδόν ξεχάσει τ’ όνειρό μου.

Αλλά ήταν τότε, ήταν εκεί,

κατάντικρύ μου,

σαν ήλιος λαμπερό-

τ’ όνειρό μου.

Και τότε υψώθη ο τοίχος,

υψώθη αργά,

αργά,

ανάμεσα σ’ εμέ και στ’ όνειρό μου.

Υψώθη αργά, αργά,

θαμπώνοντας

και κρύβοντας

τ’ ονείρου μου το φως.

Υψώθηκε ώσπου άγγιξε τα ουράνια

ο τοίχος.

Σκοτάδι.

Είμαι ένας μαύρος.

Κείτουμαι χάμω μέσα στο σκοτάδι.

Έφυγε πια το φως του ονείρου από μπροστά μου,

έφυγε πάνωθέ μου.

Μονάχα ο τοίχος ο χοντρός

και το σκοτάδι.

Χέρια μου!

Σκοτεινά μου χέρια!

Τον τοίχο τούτον διαπεράστε,

βρείτε μου τ’ όνειρό μου.

Βοηθάτε τη μαυρίλα να σκορπίσω,

τη νύχτα αυτή να τη συντρίψω,

να κομματιάσω το σκοτάδι ετούτο

σε μύρια ηλιόφωτα, σε μύριων

ηλιόνειρων στροβιλισμό.

Langston Hughes, μτφρ. Δημήτρης Σταύρου

Πηγή:  https://itzikas.wordpress.com/2016/09/19/%CF%80%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-157%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B7/

Ο Λάνγκστον Χιουζ ήταν Αμερικανός ποιητής, από τις πλέον αντιπροσωπευτικές φυσιογνωμίες και εμπνευσμένους ποιητές της αφροαμερικανικής φυλής. Γεννήθηκε στο Τζόπλιν του Μισούρι το 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967

Το πρωτότυπο

 As I Grew Older - Poem by Langston Hughes

It was a long time ago.

I have almost forgotten my dream.

But it was there then,

In front of me,

Bright like a sun—

My dream.

And then the wall rose,

Rose slowly,

Slowly,

Between me and my dream.

Rose until it touched the sky—

The wall.

Shadow.

I am black.

I lie down in the shadow.

No longer the light of my dream before me,

Above me.

Only the thick wall.

Only the shadow.

My hands!

My dark hands!

Break through the wall!

Find my dream!

Help me to shatter this darkness,

To smash this night,

To break this shadow

Into a thousand lights of sun,

Into a thousand whirling dreams

Of sun

Αιώνια πιστός στο γαλάζιο του Αιγαίου....

  
(Νεώριο Σύρου 2016)

Ψυχραιμία παιδιά! ... ηταν 1979

Μη μου λες για Μύθους......

Δυο " φιλμάτα " κλικ απ' την πόλη του Αμστελ.....

Όλα κλειστά σου λέω.....

Ο ταχυδρόμος δεν ξεχνά...

Ένα αλλιώτικο " απάγκιο ".......

«Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα».

Ένα ποτό....αμαρτία...

Χαϊδεύοντας την Ρεβέκκα....

Προσοχή στα γλυκά,,,,