Τα χνάρια τα σβήσε η βροχή...

Αθήνα 2013 : Το σπίτι μου.....

               ........ και ο γείτονας μου 

Στο Μουσείο...

Παραλλαγές σε ένα θέμα..

Κυκλάδες : Μια άλλη ματιά ....

Την αυγή .................

..................μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.

Χαλίλ Γκιμπράν, (1883-1931)

Δρόμοι παλιοί (Μανώλης Ἀναγνωστάκης)

Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα

κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ

νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ

Τὴν ἀσήμαντη παρουσία μου βρίσκω σὲ κάθε γωνιὰ

κᾶμε νὰ σ᾿ ἀνταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο τοῦ τόπου μου κι ἐγὼ

Ξεχασμένος κι ἀτίθασος νὰ περπατῶ

κρατώντας μία σπίθα τρεμόσβηστη στὶς ὑγρές μου παλάμες

Καὶ προχωροῦσα μέσα στὴ νύχτα χωρὶς νὰ γνωρίζω κανένα

κι οὔτε κανένας κι οὔτε κανένας μὲ γνώριζε μὲ γνώριζε

Μανώλης Ἀναγνωστάκης - Ποιήματα

Όταν το Μπλε του ουρανού σμίγει με το άσπρο των Κυκλάδων

Περιμένοντας να σκοτεινιάσει

Με Φόντο τον Αττικό ουρανό

Τό ασανσέρ

Μόνη. Μόνη ξανά.                                            

Μεσ’ στ’ ασανσέρ και στο κενό του.

Μόνο το κλικ το ερημικό του,

μόνο το κλικ στα σκοτεινά.

Μόνη, πάντα μόνη, και πως αλλιώς;

Στην ανηφόρα μεγάλου λόφου

μόνο η λάμψη του κάθε ορόφου,

των κουδουνιών το λίγο φως.

Μόνη. Μόνη λοιπόν.                                   

Μεσ’ στ’ ασανσέρ που ανεβαίνει,

με όλους άγνωστη, βαθιά χωμένη

σε άμμο κινούμενη ενοικιαστών.

Μόνη, πάλι μόνη εδώ.

Μεσ’ στ’ ασανσέρ που ανεβαίνει,

μεσ’ στον καθρέφτη κι εγώ μια ξένη

που με κοιτά και την κοιτώ.

Στίχοι:   Σωτήρης Κακίσης

Μουσική:   Άγγελος Κατσίρης

Ερμηνεία:  Μαργαρίτα Ζορμπαλά, 1984 , Δισκος Τα κόκκινα Πατίνια

Όλοι μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή...

Έχουμε συνδεθεί....

Οικολογική Συνείδηση

Μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη

Minimal and Abstract Art Photography around Athens

Πλαστική ομορφιά

Τα απομεινάρια μιας συμβίωσης

(Σημ. οι 2 φωτογραφίες τοίχου ανήκουν σε άλλο φωτογράφο) 

Ο καθρέπτης της γειτονίας

Όταν το Tablet ήθελε να αιχμαλώτιση τα σύννεφα

Ας Ξαποστάσω για λίγο..

Μνήμες μέσ' απ' τα χαλάσματα

Έβρεχε.. το πρωί...

Μετά.. που ξεδίψασαν..

Να βρίσκεις απάγκιο στις σκαλωσιές .....

..................μιας αόρατης οικοδομής...

(εμπνευσμένο από τα "Ανεμοσκορπίσματα" 
 του Blog Αγριμιώ)

Oh my lord what a night

Γ. Ρίτσος - H σονάτα του σεληνόφωτος, αποσπασμα

..........................

Τούτο το σπίτι στοίχειωσε, με διώχνει –

θέλω να πω έχει παλιώσει πολύ, τα καρφιά ξεκολλάνε,

τα κάδρα ρίχνονται σε να βουτάνε στο κενό,

οι σουβάδες πέφτουν αθόρυβα

όπως πέφτει το καπέλο του πεθαμένου

απ’ την κρεμάστρα στο σκοτεινό διάδρομο

όπως πέφτει το μάλλινο τριμμένο γάντι της σιωπής απ’ τα γόνατά της

ή όπως πέφτει μια λουρίδα φεγγάρι στην παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.

...Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου....

(Γιάννης Ρίτσος - H σονάτα του σεληνόφωτος, απόσπασμα) 

The house of Chaos

Σταμάτης & Γρηγόρης

A sort eye to the Myth

(Archaelogical Museum of Athens)